|
Mijn moeder ziet zeehonden
bij laag water op de plaat.
Ik vind dat een
mooie gedachte;
Mijn moeder zo kijken naar
die zeehonden.
en dan wolken
op de achtergrond
Ergens blaft een
dove hond. Schuld
en dank vallen weg
in dat beeld.
Het had niet veel
gescheeld of
ik was er niet geweest.
De waanzin van
die willekeur, troost
uiteindelijk het meest.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|