|
vanuit een zelfgesponnen buitenkant
zweef ik, als de jonge zomers en ik laat
dit leven aarden
in de grond van mijn bestaan
er vliegen vogels mee
hun zachte vleugels zingen van de zwaluw
in een ranke luchtbeschrijving
lijkt hun dans
de ondertoon van gaan
ooit, als de seizoenen kruisen
trekt mijn lijf haar sporen mee
maar haar frêle vrouwenwaarde
lacht wolken weg naar open zee
wonderlijk en mooi
verdiep ik er de golven
tot mijn eigen arrivé
switi lobi
http://www.switilobi.nl/fotogedichten/fotogedicht.php?fotogedicht=luchtig
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|