|
zijn verloren ogen
kunnen geen licht meer verdragen
en blijven in de verte
op een onbereikbaar punt gericht
hij is het kind kwijt
dat hem door de straten leidde
nieuwsgierig naar elke nieuwe hoek
met plotse versnellingen
de draaikolk van een lied
waar vroeger een boomgaard was
vol verwilderde honingplanten
ligt nu het braakliggende veld
vol eksters plompverloren
nu hij alles heeft verkropt
rest alleen de kale verte
die hem van het einde scheidt
de laatste en traagste tijd
is zonder woorden
alleen nog een herinnering
aan het afscheid
sprakeloze groet
aan het erf en de bomen
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
