Het hek is anders en de ramen

hebben een nieuwe kleur. Toch

heeft de kastanjeboom nog haar

eigen excentrieke geur.

 

Ik slenter door de steeg, ontwijk

stukjes puin. De sporen van mijn

oude skelter zie je nog in de tuin.

 

Het oude erf daar gooide ik altijd

mijn bal op het balkon. Mijn vader

zie ik een boek lezen en genieten

van de zon.

 

Mijn slaapkamer waar vandaan ik de

buurmeid pestte met steeds een

nieuwe streek. En waar ik op latere

leeftijd toch opeens geheel anders

naar keek.

 

De buurt, de straat en vooral mijn

ouderlijk huis, mijn eigen Gooise

matras. Het verdwenen voetbalveld,

ik ruik zelfs nog het gras.

 

Vergane glorie, nostalgie geschreven

met een fluwelen pen. Het heeft mij

gemaakt tot wie ik ben.