 |
| Rachel - 01:52 10-01-2011 |
|
|
Koersk, 3 februari 1944
...Jenja gestorven op 28 december, om 12.30u (1941)
…oma gestorven op 25 januari, om 15u (1942)
…Leka gestorven op 17 maart om 5u (1942)
…Oom Vasja gestorven op 13 april, om 2 uur ‘s nachts (1942)
…Oom Lesja op 10 mei, om 16u (1942)
…Moeder op 13 mei om 7.30u (1942)
…de Savitsjevs zijn dood
…Iedereen is dood
alleen Tanja is nog over en zelfs aan graven komt een einde.
Links groeit een perenboom, rechts hangt een fiets te drogen
en ik praat tegen het oog in je hoofd, er loopt nooit iemand
weg midden in een zin.........en ook treinen kunnen praten.
Al lang verlies ik woorden als ik naar je kijk of vliegen vang
tussen verschroeide bomen.
Je hebt de lippen van mijn moeder, steenrood de mijne. Haar
tranen rollen over leeg spoor. Ik veeg steeds de dood van je
gezicht, het blijft maar zitten en als ik je wegklik vlieg ik de
tijdgeest achterna, langzaam zoals vrede, laat staan als ik
denk aan de vlag op de fiets van mijn vader, hij is dood.
Alleen mijn stem leeft nog.
|
|
|
Reactie gegeven door amarins - 14:36 13-01-2011 |
|
|
|
er zijn van die gedichten waar je niets over weet te zeggen, zo nemen ze je mee in de sfeer; dit is er zo een, dank je
|
|
Reactie gegeven door Rachel - 14:19 13-01-2011 |
|
|
|
Allen hartelijk dank voor de fantastische reacties.
Sorry voor het late reageren, ik was ergens waar ik niet in kon loggen.
Groet
|
|
Reactie gegeven door Hanny van Alphen - 21:17 11-01-2011 |
|
|
|
Dit vind ik sterk en zo helemaal passend bij La Mouche. Die zware Russische sfeer van dood en grijs en desolaat heb je laten voelen. Knap!
Groet,
|
|
Reactie gegeven door dichterbij - 22:57 10-01-2011 |
|
|
|
oef, heftig dit, maar zeer indrukwekkend weergegeven.
groetjes
|
|
Reactie gegeven door alie jankind - 21:34 10-01-2011 |
|
|
|
Indrukwekkend dit stem geven, aan wat gebeurt is,
om achter te blijven ...
lieve groet,
|
|
Reactie gegeven door Haiku-man - 19:45 10-01-2011 |
|
|
|
Sterk werk, Rachel. Groet!
|
|
Reactie gegeven door milou - 13:13 10-01-2011 |
|
|
|
Rachel,
Tu as fait mouche avec 'La Mouche', een schot in de roos, en een waardige commentaar bij dit werk van Julia Winter.
Misschien zou ik het eindvers veranderen in:
mijn stem bleef bestaan....maar dit is een onooglijk detail, een vliegje waar niemand van wakker ligt, en ook iets van zeer persoonlijke smaak.
Ik vind dat Eriks collages en assemblages wonderen doen, en het beste uit de dichter halen!
vr grt
milou
|
|
Reactie gegeven door Marion Spronk - 10:20 10-01-2011 |
|
|
|
Ik zit hier ontzet te voelen bij deze impact.
|
|
Reactie gegeven door marcus - 04:32 10-01-2011 |
|
|
|
Speciaal en intrigerend. Allereerst de vorm:is dit bnu een gedicht of een epos , zoiets als een verhaal "Karel ende elegast"Erik heeft gelijk dat Russisch ook russsisch is,doordrongen van het Russisch gevoel.Het is een droevig verhaal dat zich neerlegt bij zijn lot op zeer passieve wijze:nergens wrok nergens tegenstand.Lugubere sterfdata doen denken aan de jodenuitroeing . Maar dat is pas een inleiding op wat auteur beoogt.De complete verlatenheid waarvoor woorden tekort komen "tranen rollen over bhet spoor" prachtig hoe dit immens verdriet wordt verwoord naast de overgeërfde rode lippen die uiteindelijk ook verdwijnen zullen. De schrijver drukt zich uit in beelden "en ook treinen kunne praten" Wat staat de auteur dicht bij de dingen ,zelfs alledaagsheden moeten voor haar soms een hel zijn :de afstand tussen woord en ding is gebroken. Ik zal dit werkje nog veel lezen Rachel
|
|
Reactie gegeven door Erik Lelieveld - 02:41 10-01-2011 |
|
|
|
Ik vind dit wel "de grote Russische gevoelens"
Er is een tijd geweest dat ik erg in de Russen was.........
als ik die moet plaatsen, dan denk ik dat ik jaar of 18 was, ik ben nu 52
De dikke pillen van Dostowjevski, Tolstoy, oorlog en vrede, Anna Kanina, het toneel van Tjechov en Gogel natuurlijk. Weet ik veel wat ik in die tijd las..........
Het grote Russische voelen
Karamasov, Raskolnikov, de idioot, allemaal pillen van 400 tot 700 blz . Ik las die dingen in ene zondag uit
Ik zal je sterker vertellen
Ik had goede vriend wiens hobby het was Schuld en Boete Dostowjevski over en over te lezen.....
Dus die las die pil 10 20 keer per jaar
Wij waren daarmee ook Nesciomensen, kleine dunne boekjes
maar ook over dat grote kleine zijn
Het grote Russische voelen is voor mij als gevoelsmens, want ik zie altijd wat er achter mij gebeurt, een manier van voelen/leven die ik (waarschijnlijk) niet zou overleven. Dus te diep voor mij
Maar het bestaat dus wel!
De laatste tijd op tv ook wat aandacht daarover
Deze inzending heeft natuurlijk regel laatst, gekoppeld aan vader
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
