 |
| sunset - 10:39 09-10-2010 |
|
|
brandbeschilderde ramen schijnen
hemelwoorden bij zonneschijn
spiegelen tonen op bidbanken
in gouden kerkschepen:
geschilderde woorden
hermetisch opgesloten
in prachtige tabernakels
hoeveel kaarsen moeten nog branden
om door hen gedode letters
weer tot leven te wekken?
sunset 09-10-2010
|
|
|
re: en ’t Woord is God--->milou |
|
Reactie gegeven door sunset - 09:39 10-10-2010 |
|
|
|
Je raakt me met dit mooie gedicht (dat ik overigens nog niet kende) in het door mij omarmd Zuid-Afrikaans. Dank je wel.
En waar ik het met je eens ben dat het de kunstenaar is die iets (in mijn ogen de essentie) uit het paradijs heeft gered, is het jammer genoeg zo dat een overgroot deel van de Godsdienaren hun kunstenaarsschap verloren en / of vergeten zijn en zij beter (daarom en om nog zo veel meer) as op hun hoofd kunnen dragen.
Jouw nood is ook de mijne; dus in dat zijn wij gelijk.
Liefs en warme genegenheid, sunset
|
|
re: en ’t Woord is God--->milou |
|
Reactie gegeven door sunset - 09:34 10-10-2010 |
|
|
|
Goedemorgen,
Graag gelezen reactie van en door jou; dank je wel. En je weet toch dat je soms zelf die kaars bent en opgebrand wordt door de ander. Ook daarin ligt liefde, schoonheid en ... geloof.
Liefs en omarmende knuf, sunset
|
|
Reactie gegeven door milou - 19:34 09-10-2010 |
|
|
|
Moest ff denken aan dit gedicht van Elisabeth Eybers bij je woorden:
In Die Domkerk
'n Somber vrou omhels die smal biegkraam
selfkruisigend op soek na sielerus
en bo haar hoof brand heerlik, ongeblus
ná driekwartduisend jaar, die kleureraam.
Vergeef my onbegrip, ook ik es vrou
en glo die kunstenaar, nie die priester, het
iets uit die paradys vir my gered:
elkeen bly aan haar eie nood getrou.
ik geloof met Eybers dat de kunstenaar van het kleurenraam, meer dan de priester iets uit het paradijs heeft gered, ik blijf aan mijn eigen nood getrouw.
vr grt
milou
|
|
Reactie gegeven door milou - 19:18 09-10-2010 |
|
|
|
Ik bewonder de brandeschilderde ramen, de kunstig uit hout gesneden tabernakels, en nog veel meer, ik vind de liefde in het oude ambacht van hout, verf en steen...maar ik brand geen kaarsen.
vr grt
milou
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
