|
nog brandt sereen het licht in huizen en stil
verdwijnt een weemoed in de nacht
in armen welkt en sterft een bloemenpracht
vergeet-mij-nietjes en om het hart wordt het soms kil
in avondnevel kraanvogels die kringen
herinneringen gaan hen reeds vooruit
verwijlen troostend mij als was ik buit
wijl duizend feeën heel zacht zingen
dwalen gedachten verder dan wij denken
ontijlen, houden in en vliegen vrij
en met hun glans kleuren wij aards geluk
dat ons een adempauze nog wil schenken
en dan, voor altijd hart met hart verbonden blij-
vend, kan leven voor ons echt niet stuk.
sunset 14-07-2011
|
