|
 |
|
Geschreven door sunset |
|
|
zeilen vliegen verder in horizon die om de wolken draait
zweven door nevels schuchterheid
jouw lippen ademen warme kussen
balanceren op de zon en dansen op vlinders
die ons zo-even nog lachten
misschien ben ik nog niet verdronken (in ‘t geluk)
met jouw overvloed van zachte tonen in mijn keel
je vingers tokkelen op mijn wang
en ondertussen zoekt mijn hand wanhopig houvast
en krabt een kat jouw bil
ergens aan je bil
terwijl wij vallen; verstrooid, vergeten
op ‘t asfalt van ons lot terug
en ik je zoek in elke blik
die mijn gezicht van schaamte laat verstarren
een kap zet ik me op en ween
ontwijk elk liefdevolle kijken
gestrand aan zee van onschuld
waarvan het schuim de warenhuizen mee omspoelt
in branding die me uit laat glijden
alsof de vriendelijke gezichten enkel vreugde kennen
zelfs als ik wou
enkel huiswaarts keren
val ik op ‘t asfalt
opnieuw en telkens weer.
sunset 27-12-2007
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
|
