|
Poetessa - 00:02 06-10-2009 |
|
|
ooit weet je genoeg dan vertrek je voorgoed
je verwatert uit angst voor de angst niet te weten vervult je de geur van zomerdood nu al na de zoveelste stilte de ruis bij aanlandige wind verwacht als de dood van een vader en moeder
dan spreken wij elkaar niet tegen maar nu nog niet
betover het gewone dat wondert te buiten daar geurt het vernieuwen het schone ten onder - op en voluit gebloeid zint & herzint zich-
waar god na god verschijnt in dichtersnaam denk ik aan jou
|
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 10:24 07-10-2009 |
|
|
|
of istie nou echt gewoon op? Kan toch niet zijn? Op=op? Zinsbegoogle er maar eens op.
Steeds op nieuw weer denken van nu! wordt alles anders en dan blijkt weer als vanouds hetzelfde aan de hand - wat nou vergankelijk heden?
Ik denk aan de dichter, waarvan akte :-)
liefs,
|
|
Reactie gegeven door Ries - 09:09 07-10-2009 |
|
|
|
Het alleraardigste van hertalen is samentrekken van zinsbegoochelingen :-D
huh? Ja ja inderdaad, huh!
Ik noem maar wat:
bij de tijd doden heelt het alle wonden.
Zelfs ik heb geen idee wat ik daarmee bedoel. Ik bedoel maar... Had het zomaar in een verzel kunnen plaatsen (vanwege de befaamde trefwoorden :-))
Zo ook bij het lezen van verzels soms herlees je en denkt verrek stond het zoeven in zelfde bewoordingen dit daar ook al of is er sprake van zinsbegoochelen.
Het heeft vast iets van doen met talen, je taalt ergens, hertaalt het even en vertaalt dan ook maar weer even.
Bij 'doodt den dood' lees je er ook snel overheen iets van vergankelijkheid : herfst maar evenzo spring je de lente er mee in:-)
GrR
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 00:16 07-10-2009 |
|
|
|
Dank je Jaco! Wat een vriendelijk woord onder mijn dichje vol herfstvreugd :-) Soms zie het het somber in hier te LT, maar nu even niet meer!
Dank nogamaal,
liefs,
|
|
Reactie gegeven door Jaco Wouters - 20:11 06-10-2009 |
|
|
|
Ha nelleke, je woorden herinneren mij dat taal ooit is ontstaan, hoe deden we het ooit zonder?
Ik ben verrast door dit gedicht.
Terloops gebruik je –te-, een allerkleinst maar niet te missen voorzetsel, bescheiden plaatsbepalend.
-waar god na god verschijnt- enz. sluit naadloos aan bij wat je eerder zegt.
Voor mij, lezend hier, een hoogtepunt, na lange tijd.
Groetjes,
Jaco
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|