als is het ademnevel die blijft hangen daar aan de kerktorenspits spelend met de dorpsklok dansend met huizendaken hen verleidend tot inslapen
stijgt hij uit straatstenenvoegen valt over tuinhekken zet zich ongevraagd neer op groenbruine banken en omarmt zwijgend het stille kerkhof
een inbeddend geborgen zijn in hem terugblikkend nog een rillend genieten.
sunset 21-08-2009
|