Jan Klaas.
“De maat is vol,”zei hij.
Zij dacht: “ze is maar half.”
“je bent een oen,”zei hij.
Zij dacht: “onnozel kalf.”
Hij riep en tierde “ik ben baas!
Wat denk je wel ‘k ben geen Jan Klaas”
Zij lachte even en ze zweeg
tot hij er schoon genoeg van kreeg.
Ook de volgende dagen bleef zij stil.
Uiteindelijk wilde hij van bil.
Ze zweeg maar zij hield af die boot
en Jantje kwam al gauw in nood.
Hij smeekte, beloofde en hij fleemde
Ja, zelfs krokodillentranen weende
Tot zij hem op de knieën dwong
en zwijgend ‘t hoogste woord weer zong.
