|
(negen zonnen zijn gegaan
hun licht in bloedrood wenen aangezet
opent grauwe velden)
*
een vlinder stoeit er niet voor niets
haar tijd van wederopstanding
verjaart
waar in jonge bomen lente klaart
en snelle vogels nestelen; besef verongelukt
in koude woorden
ergens zwerft een marmeren maan
tussen sterrenhemels en de nacht
in die oorden drijft op eigen kracht
mijn wereld thans haar einde
tegemoet
want zij
hoeft nergens meer te gaan
switi lobi
Klik hier voor het fotogedicht.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|