|
jij spreekt van gisteren
waar ik jou zo graag in mijn morgen strooi
tussen koele grassen op grauw verregende dagen
in vertes die schijnen te duren, nooit op te houden
dat jij meer in mijn uren praat als wat te zeggen
- bijzonder die waarin ik niet slaap noch waak
en tot niets anders in staat dan mijn hoofd
op je schouder te leggen - jij die mij vindt
in mijn meest kwetsbare plaatsen
deze koele ochtend
in ’t veldgrijs van deze dag.
sunset 16-05-2009
|
