Wanneer de wind inademt
voel ik voor even
de kou.
Langzaam sluipt het donker
de avond in, de zon
dooft zichzelf en geeft haar licht
aan de maan door.
Ik knip mijn lampje aan.
Wanneer ik mijn hand
naar buiten steek,
voor even, door het raam
voel ik dat de nacht koud
kan zijn.
Dat het donker mijn hand
zou kunnen wegnemen.
Sneeuw dwarrelt naar beneden.
Wanneer ik mijn woorden hardop
uitspreek, voor even
want daarna bestaan ze niet meer,
vallen er misschien tranen.
Ik sluit de gordijnen en val
op bed,
ik wil nu even niet meer leven.
De nacht neemt mijn dromen in.