 |
|
Kereltjes van zestien kijken fel de
wereld in. Kwaad en dapper, los van
god of juist gekluisterd aan het woord. Het valt niet mee een weg te vinden,
eenzaam tussen makkers staan en steeds
een zucht van moed te slaken. Krijgertjes van MTV verslaan de lome
dagen met al wat het hart begeert. Er
is niets meer om na te jagen. Het merendeel zal puberzondes na een
jaartje schamen in een tussendoosje
doen. Net te veel imago kleeft er aan. En dan planten, voort maak voort en
soort zoekt soort in kort geluk verbonden.
Instemmend knikt het dorp: zo is het goed.
|
|
|
Reactie gegeven door ajq - 21:46 28-03-2006 |
|
|
|
Ja, die ventjes... ze kijken allemaal zo kwaad. Dat zijn de hormonen natuurlijk. Ik keek op die leeftijd denk ik ook wel woest. Nu nog wel eens, maar alleen na een slag op mijn fikken met een degelijke klauwhamer. Ik heb geprobeerd iets van beklemming in dit gedicht te stoppen. Veroorzaakt door de laatste regel. Dat is wel een beetje gelukt.
Dank jullie voor de reacties!
|
|
Reactie gegeven door Beli - 03:35 28-03-2006 |
|
|
|
Ik kan niet uit ervaring spreken...Dat kereltje van mij is 12 en kijkt nog redelijk goedmoedig uit zijn ogen, maar dat gaat omslaan, begrijp ik. En het dorpsleven ken ik ook al niet.
Maar ik geloof je, want het leest heerlijk weg en dan moet het wel goed zijn.
Groet, Beli
|
|
Reactie gegeven door Havik - 22:28 27-03-2006 |
|
|
|
Hai AJQ,
Als puber zou ik ontploffen, denk ik, 'kereltje', 'krijgertje van MTV', maar er schijnt beweging in het probleem te zitten, en zo is het goed.
Grrrrrrrrrrrrrr,
Herman.
|
|
Reactie gegeven door DianneSoeters - 20:36 27-03-2006 |
|
|
|
o wat is dit herkenbaar, helaas, met een kereltje van zestien, maar er zitten ware rake dingen in dit dicht. Voor mij is het de tweede en de vierde strofe!
groet, Dianne
|
|
Reactie gegeven door Buigt - 19:46 27-03-2006 |
|
|
|
Ik ben reuze blij dat ik een ouwe zak ben en over dik tien jaar - als de goverheid het wil - van mijn loonslavernij ben vrijgekocht. Dankzij vijfenveertig arbeids- (en diensplicht-) jaren.
Vreemd genoeg ben ik de onzekere vroege jaren niet vergeten. Wie zestien lentes telt, is gewoon de pineut. Je wilt niet weten wat ik allemaal op grond van hormonenmisbruik en angst voor de toekomst heb uitgevreten. Die gasten noemen ze tegenwoordig terrorist geloof ik.
Je moet op een of andere manier door dit leven heen. Het liefst zonder al teveel schade voor de omgeving, maar soms lukt het niet helemaal. Zo heb ik bijvoorbeeld twee kinderen en een ex-vrouw.
Nee mijn dood lost niet zomaar alle problemen van de mensheid op. En zelfs als dat wel zo was, dan stelde ik hem zolang mogelijk uit louter vanwege natuurlijke dwarsliggerij. Dus ik was altijd immuun voor wat het dorp zei totdat ik me realiseerde dat ik voor een heldere buitenstaander totaal aangepast, braaf en ondergeschikt was geworden.
Om maar aan te geven dat er tussen terrorist en spiesburger een weg is. Nouja tienduizend wegen. En ze leiden alle tot de dood.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
