|
o borst, jij lust
tot huid en vlees geworden
zachte welving, een ogenmiddelpunt
als appel die verzinkt in mond
en tanden schrammen
tong daar teer verdronken
lippen die liefkozen jou
zo perenmooi in negligé
gestoken
o borst, jij lust
aan berg en dal verloren
jij eenheid huid en ook streelvast
en meer van vlees
‘t gebit voorbij
aan het gehemelte gepreste
tepel die in hardheid
welgekomen
de ziel verwijdt
o borst, jij lust
door ‘t leven uitverkoren
lendenwaan
zorg en tijd vergeten
geur die speeksel tekent
en mij laat flippen
je honing nippen
verdragen heel mijn ik
aan jou
o borst
hoe ‘k van je hou.
sunset 28-04-2008
|
