|
Zeven keer gelezen. Want van de buurvrouw wil je alles wel weten natuurlijk. Alle raadsels en alle geheimen. Hoe het nu precies zit achter haar sanseveria. En die geheimen laten zich duidelijk raden na een ode op roddel en achterklap. Zéér intrigerend dus.
Daarbij komt, onder de motorkap van dit gedicht broeit er iets. Iets met stad, overbevolking, domheid, verveling, facebook, eenzaamheid, leugens, nepnieuws, werkeloze hormonen en een algehele, bijna nihilistische, leegheid. Zo van: kijk dit is onze samenleving, wen er maar aan.
Mooi aparte stijl ook. Ik zou zo snel geen ander kunnen noemen die schrijft op deze manier. Oh wacht, Lelieveld misschien. Helemaal in de verte. De herhaling, de humor, de ingezoomde vierkante millimeter boven een afgrond. Hmmja, maar dit is toch weer anders.
Kort en goed, ik vind het een geweldig gedicht waar ik nog uren over door kon ouwehoeren.
|
