|
 |
| Pastor - 08:37 16-05-2016 |
|
|
De bomen verraden
het kleine zuchtje wind
ik lees met verwondering
vol nieuwsgierig ontzag
hun pallet vol kleuren groen
in een prentenboek
zonder taal of woorden
als een begenadigd kind
bladerend in betovering
kijk ik genietend rond
probeer mij te ontdoen
van zoveel geluiden
laat ik de morgen
onderdeel worden van
een schilderachtige dag
inschikkelijk nemen
ze hun plaats in en
geven elkaar ruimte
waarborgen mij de adem
zo voel ik mij verwant
bij hun die eigen plek
door de aarde gekregen
verstrengeld met elkaar
geworteld in verbondenheid
word ik bewust dat
het geritsel praten is
terwijl de stammen
wijsheid zwijgen
gastvrij bieden ze mij
onderdak bij regen
wat lijken bomen
toch op mensen
ieder in hun eigenheid
|
|
|
Reactie gegeven door DiotheCilany - 16:48 16-05-2016 |
|
|
|
strofe 3 rammelt
|
|
Reactie gegeven door Hanny van Alphen - 11:44 16-05-2016 |
|
|
|
Toch heeft de boom een eigenheid die de mens niet bezit. Een boom kent geen hebzucht, geen haat en/of andere menselijke eigenschappen.
De boom neemt genoegen met weinig.
De mens wil altijd meer.
Mooi gedicht, een filosofietje waard.
groet,
Hanny
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
|
